De klassieke documentaire Let’s Get Lost uit 1988 is een fascinerend portret van de legendarische jazztrompettist en stijlicoon Chet Baker, gemaakt door filmmaker en fotograaf Bruce Weber. 

Aan de hand van interviews, archiefbeelden uit de jaren '50, muziekopnames en beelden van Bakers laatste levensjaren toont Weber de aantrekkingskracht en vele gebreken van de trompettist die door zijn drugsverslaving ten onder is gegaan. Vier maanden na het einde van de opnames overleed Chet Baker door een val uit een Amsterdams hotelraam. De documentaire, die aanvoelt als een dromerige film noir, verweeft scènes van de oudere Baker met beelden uit zijn hoogtijdagen, waardoor zijn essentie tijdloos blijft. Webers film legt zowel Bakers muzikale genialiteit als zijn persoonlijke worstelingen bloot, met verhalen van vrienden en geliefden over zijn afwezigheid en destructieve levensstijl. Let’s Get Lost won destijds in 1988 de Cinecritica Award op het Filmfestival van Venetië en werd in 1989 genomineerd voor een Oscar voor Beste Documentaire.